 |
|
امام حسینع الگوی اقتصاد مقاومتی مهدی عنایت زاده |
 |
|
نقش قناعت در اقتصاد مقاومتی مجتبی حیدری |
 |
|
مختصر گذری بر شرایط سفیران اسلامی |
 |
|
عدالت یا مصلحت؟ دانیال محب الطاهر |
 |
|
امنیت در نظام سیاسی اسلام سید حسین عیسی پور |
 |
|
انقلاب سال 57 چه ضرورتی داشت محمد عاقلی |
🔹 بسیج یعنی به صحنه آمدن و به میدان آمدن. چه میدانی؟ میدان چالش‌های حیاتی و اساسی. میدان‌ها و چالش‌های اساسی زندگی چیست؟
فقط آن وقتی است که به کشوری حمله شود و مردم آن کشور به صحنه بیایند تا از مرزهای خودشان دفاع کنند؟ البته که نه؛ این فقط یکی از موارد به میدان آمدن است. آن وقتی هم که هویت ملی و سیاسی یک ملت مورد مناقشه قرار می‌گیرد، جای به میدان آمدن است. آن وقتی هم که به فرهنگ و اعتقادات و باورهای ریشه‌دار یک ملت اهانت می‌شود و آن را تحقیر می‌کنند، جای به میدان آمدن است. آن وقتی هم که نسل برگزیده‌ی یک ملت احساس می‌کنند از غافله‌ی دانش عقب مانده‌اند و باید علاجی بکنند، جای به میدان آمدن است. آن وقتی هم که احساس بشود پایه‌های یک زندگی مطلوب و عادلانه در کشور احتیاج به تلاش دارد تا ترمیم و یا استوار شود، جای به میدان آمدن است. آن وقتی هم که جبهه‌های فکری و فرهنگی دنیا برای تسخیر ملتها با ابزارهای فوق مدرن می‌آیند تا ملتی را از سابقه و فرهنگ و ریشه‌ی خود جدا کنند و براحتی آن را زیر دامن خودشان بگیرند، جای به میدان آمدن است.
🔸 همه‌ی اینها انسانهایی را می‌طلبد که نیاز را احساس کنند؛ آدمهای گیج و غافل و سرگرم نیازهای حقیر اصلا این نیازها را احساس نمی‌کنند. آن روزی هم که مرزهای ما به‌وسیله‌ی هزاران چکمه‌پوش نظامی تهدید می‌شد، در کشور ما کسانی بودند که اگر به آنها گفته می‌شد خاک و وطن و ملت و حیثیت و غیرت ما را دارند لگدکوب می‌کنند، تو هم بیا کاری بکن، می‌گفت برو بابا، دلت خوش است! حواس‌اش به این نیاز نبود و حس نمی‌کرد که چنین نیازی وجود دارد. پس اول، احساس نیاز است.
حالا که حس امنیت را بهتر درک می کنیم
حضرت محمد مصطفی ص بنیانگذار مکتب سیاسی هدایت و علی بن ابیطالب ع معتقد بودند: دو چیز برای انسان حیاتی است که انسان از آنها غافل است: سلامتی جسم و امنیت. ما در این نوشتار قصد نداریم به تمام ابعاد امنیت با وسعتی که پس از ظهور اسلام پیدا کرده بپردازیم بلکه فقط به آن دسته از موضوعات توجه خواهیم کرد که امروزه ملموس تر می باشد.
نسبت بین دو اصل عدالت و مصلحت در فقه سیاسی
این هشدار را بسیار شنیده‌ایم که نباید با مصلحت‌اندیشی، دست از عدالت کشید و به عبارت دیگر نباید عدالت را فدای مصلحت کرد. این رهنمود، قطعا برخواسته از دغدغه‌ای ارزشمند می‌باشد اما بررسی میزان دقت آن، نیازمند تأملی می‌باشد که در این نوشتار در صدد ارائه محصول آن هستیم.
لیبرال ها راست می گویند یا ما؟
همیشه و همه جا حرف از لیبرالیسم می زنند و می گویند لیبرالیسم برای انسان ها آرزوی آزادی و برابری می کند! آزادی و برابری؟! حقیقتا چقدر جدی است و می شود رویش حساب باز کرد؟ این حرف ها شعار پوپولیستی است یا در وراء آن حکمت ها و سیاست های عمیق تری است؟ اصلا از همه این حرف ها گذشته، مگر مکتب دینی ما چه کم دارد که سراغ لیبرال ها برویم؟! دین و حکومت دینی چه حدی را در آزادی به انسان ها قبول کرده است؟!
چرا 9 دی ماه 1388 در تاریخ ایران ماندگار است؟!
فراموش نمی کنیم که جمهوریِ اسلامی علاوه بر سال 1358 در سال 1388 نیز برای مشروعیتِ مردمیِ خود یا همان مقبولیت عمومی اش رفراندوم داشته است با این تفاوت که در سال 1358 این رفراندوم پای صندوق های رای بوده اما در سال 1388 بنا بر دلایلی این رفراندوم در خیابان ها برگزار شده است.
www.nabzeghalam.ir